Scouting Boerhaavegroep Voorhout

Laat je uitdagen

Menu

Kampverslag RSV Engeland (London & Boidier Hurst) 8 juli – 14 juli 2017

RSV: Anouk Roure, Benjamin van Kessel, Estelle de Roode, Gijs Warmenhoven, Jochem Does, Joeri van de Lans, Maaike Vooijs, Martijn van der Kruk, Stef Zethof en Susanne Bax.?Bug: Isabeau Ciggaar, Koen Haessen, Michael Schot, Robin Borst en Wouter Bakker.

Vrijdag 14 juli

De RSV’ers worden wakker in Engeland. De meesten liggen knussies bij dichies bij elkaar en wiegen nog zachtjes in hun hangmat. De tijd om op te staan is een stuk vroeger dan voorgaande dagen. We hebben gister genoten van hét drinken van dit kamp, maar we zijn nog wel wat moe, met spierpijn en een houten kont. Met weemoed wordt er terug gedacht aan het ontbijt dat eerder die week werd geserveerd. Nu maar even snel een ontbijtje uit het vuistje, voordat het clubhuis schoongemaakt kan worden. Cd’s voor in de auto worden uitgewisseld. De bagage en souvenirs worden ingepakt, terwijl de mooie momenten van afgelopen week al worden opgehaald. Beheerder John de 2e (hij was niet de enige beheerder die John heet), vriendelijk als altijd, is zeer tevreden over de schoonmaakdiensten, dat scheelt hem weer een middag schoonmaken. John spreekt weer honderd uit (“You guys enjoyed the girls staying over?”) en hoopt ons nog terug te zien. We krijgen zelfs een helikopterrit aangeboden over het natuurgebied waar we zitten, als we weer een keer komen. John hoopt dat we dan wel zijn dochters (ook scoutleiders) en zijn scoutinggroep kunnen ontmoeten. De groep autogangers is reeds vertrokken, als John zo aardig is om ook de treingangers af te zetten op het station. Martijn laat als dank nog een klein aandenken achter voor John bij het vertrek. Gelukkig blijft Martijn nog een weekje om zijn Engels nog verder te verbeteren, dus dat komt goed.?Links rijden is na een week de gewoonste zaak ter wereld en vanuit de auto kan voor het laatst genoten worden van het Engelse landschap. Voor velen was het na een korte nacht een landschap om bij weg te dromen. Sommige misten daardoor de prachtige zuidkust van Engeland, terwijl een ander juist nog even een klein uitstapje buiten de auto maakt. In Dover krijgen we een passend Brexit afscheid van kunstenaar Banksy, voor we met de boot terug keren naar het continent. De laatste ponden worden omgezet in hamburgers, souvenirtjes, M&M’s en voor één van de Bug: Guinness voor thuis. Op de boot worden ontspannen voor het laatste gedeelte van de terugreis. Het aantal foto’s is, met fotograaf Wouter en de camera’s op mobiele telefoons, net aan te bekijken binnen de tijd van de bootreis. Ter plekke wordt besloten dat er nog een foto-avond moet komen om alles te herleven.?Aan de normale kant van de weg wordt de verdere terugreis vervolgd in Frankrijk. Op het moment dat de auto’s vast staan in een file bij Antwerpen, vertrekt daar ook de trein met Koen en Benjamin. ?Binnen een half uur van elkaar komen de autogangers en de treingangers aan in Voorhout, waar ze hartelijk worden ontvangen door de ouders. Uiteraard kan dit kamp niet anders afgesloten worden, dan met een polaroid groepsfoto. Op de foto hoor je als je goed luistert ook de klanken van St. Cecilia waarin Jochem aan het spelen is op het sportpark. Met deze vrolijke noot eindigen we het kamp, of hebben we nog een kleine verrassing tegoed? Aanstaande maandag wordt nog de laatste klus gedaan voor het kamp, maar dat bedoelen we zeker niet?

At a different time?
The RSV finds a polaroid group picture of themselves before the London Eye.. Hé?.. We can’t remember that!.. We’re really on the picture, though… and Robin looks great, by the way.. What do we have to make out of this?

Donderdag 13 juli

Waar zijn de buren? Is het terrein weer leeg? Jammer, of misschien toch wel handig? Wat een avondprogramma gister zeg! Daar krijg je wel trek van! We kunnen nog wel een stevig ontbijt gebruiken. Jochem, Benjamin en Susanne helpen Isabeau en Michael, dus deze keer smaakt het Engelse ontbijt nog beter. Susanne, Anouk en Joeri gaan dit keer mee met het dagelijkse uitstapje voor de Saabmobiel naar de supermarkt. De keuze voor het avondeten was gister al gemaakt: Hamburgers! We zijn snel weer terug, want we hebben mountainbikes gehuurd in een prachtig natuurgebied. Bij John kunnen nog badges worden gekocht van het kampterrein, dus iedereen haalt snel nog zijn ponden tevoorschijn. Aangekomen bij het fietsenverhuur blijken we nieuwe full-suspension-bikes te krijgen. Als Nederlanders zijn we geen beginnende fietsers, dus we kiezen gelijk voor route blauw (niet voor absolute beginners). We wanen we ons al snel in Jurassic Park als we op prachtige paadjes fietsen tussen varens van twee meter hoog. Al snel blijkt het één van de mooiste mountainbiketerreinen te zijn, aldus de meer ervaren mountainbikers. Prachtig bos, leuke bochten en hobbels, en gave afdalingen. Gijs en Martijn, nemen een alternatieve route, maar na een poosje heeft de rest de 10 kilometer volbracht. Niet slecht voor sommigen die een eerste keer mountainbiken! Wouter laat zijn mountainbike skills zien in een snel tweede rondje route blauw, met een groepje achter hem aan. Estelle, Anouk, Jochem, Susanne en Maaike kiezen voor route groen, die ze dan nog een paar keer kunnen doen. Sportief, hoor! Het is kwart over vijf, het water is op en met rode hoofden rusten we nog even uit op onze fiets. We voelen ons mountainbikehelden, tot een meneer op een eenwieler ook van de blauwe route af komt. Je houdt altijd baas, boven baas Op de terugweg even meezingen met de harde muziek of toch slapen??Op het clubhuis flippen Joeri, Susanne en Maaike met Isabeau de burgers. Ze moeten nog even snel de “grill” verlaten, want het is tijd voor een groepsfoto. We maken eerst een officiële foto voor het clubhuis. Die hadden we nog beloofd aan John Bourne, aangezien hij zo trots was op Nederlandse scouts op “zijn” terrein. Nog snel even een informele groepsfoto onder de toepasselijke kampvlag van die week. De hamburgers zijn gelukkig niet aangebrand. In de keuken kan je zelf de ingrediënten kiezen, zoals o.a. sla, tomaat, komkommer, en hamburgersaus. Met de broodjes uit de toaster en de Engelse Cheddar smaken ze extra lekker. We beginnen al een beetje met opruimen, voordat we aan ons laatste kampvuur beginnen. De gitaar klinkt als nieuw en uit volle borst worden de kampvuurnummers gezongen, waaronder het nieuwe kamplied. We genieten ondertussen van een heerlijke Schweppes cocktail, daar hebben we ten slotte de hele week hard voor gewerkt. ?Terwijl het vuur nog even extra wordt opgestookt om het verzamelde materiaal op te maken, worden de laatste glaasjes Schweppesmix genuttigd tijdens een hilarisch spelletje Kingszen. De kaarten waren eerder die week al…. geschud ;) De Rowans en Sherpa’s kruipen de hangmatten in voor een laatste overnachting in Engeland, terwijl Joeri de slaapzaal bewaakt.

At a different time?
We’re heading towards the London Eye to retrace our steps and see if we could find answers there. We find an envelope near the Londen Eye: Mission Briefing. Inside the envelope we find polaroid’s of all our Explorers with codenames on them; the Stunt pilot (Stef), the Trainee (Gijs), Intelligence Officer (Martijn), Resisténce roure (Anouk), Rebellion princes (Susanne), Executive uk spies (Estelle), Drone engineer (Benjamin), Nurse practitioner (Maaike), the Observer (Joeri) and the Treasurer (Jochem). ?Nice, but we’re still none the wiser. ?

Woensdag 12 juli

Iedereen wordt weer uitgerust wakker in Boidier Hurst. Gijs kijkt Wouter nog wat wantrouwend aan, terwijl de rest weer moet lachen als ze terugdenken aan gisteravond. Het ritme op kamp lijkt al meer op andere RSV kampen. De Bug is wel wat drukker bezig dan normaal en er zijn al Rowans en Sherpa’s bezig met eigen geheime voorbereidingen voor vanavond. Bij de brunch wordt besloten dat we vanavond pizza gaan eten. Maar hamburgers dan? Dat kan morgen wel. John Bourne één van de beheerders komt langs voor een praatje en brengt de jongens het nieuws dat er een meisjesschool langs komt. De boodschappen worden gehaald bij de plaatselijke Aldi in Dorking. De reis heen en terug zelf is al prachtig over heuvelige wegen met hagen omgeven en uitzicht op de toppen van Box Hill. Als we weer compleet zijn, kunnen we beginnen aan de wandeltocht door “Surrey Hills, Area of natural outstanding beauty”, uitgezocht door Suzanne. Na een stukje lopen komen we op de route terecht bij een prachtig uitzichtpunt. We genieten allemaal van het uitzicht over de vallei en er worden beeldschone foto’s gemaakt. We beginnen de route “Stepping Stones” met een pittige afdeling. Dat is wel wat anders dan in Nederland. Als we aan de voet van de berg lopen komen we er ook achter waarom de route Stepping Stones heet. Het pad gaat over in een lange rij platte ronde stenen die onder snelstromend water liggen. Schoenen aanhouden, of toch uit doen? Komen alle waardevolle spullen droog over? Ja, hoor op natte voeten na, komt iedereen droog over. Gave route, zeg! Dan leidt de route ook onvermijdelijk bergop, dus dat is even aanpoten. Maar eenmaal boven weet je waarom je het doet. Het uitzicht is fenomenaal! Anouk die zegt hier niet gemaakt voor te zijn, zal later zeggen dat ze dit leukst vond van het hele kamp. Toch zijn we blij dat we geen hoogtemeters meer hoeven te maken. De route brengt ons langs een bijzondere grafsteen voor een excentrieke bewoner van Dorking. Zijn sterfdatum was 11 juli (1809), de dag waarop deze hike eigenlijk gepland was. Toeval? Wat is er dit kamp allemaal gaande? De paranoia slaat toe. We komen weer uit op het eerdere uitzichtpunt. Even rusten en dan gaan we terug naar het kampterrein. In de lokale Spar worden nog lekkernijen gekocht en wat geheime spullen ter voorbereiding van vanavond. Een Engelse schoolbuslading meisjes van 14-16 jaar zijn gearriveerd. Dat is machtig interessant voor de Rowans en al snel worden er telefoonnummers uitgewisseld. Anouk, Estelle, Jochem, Isabeau en Michael gaan onderwijl met hun boodschappen aan de slag om twee heerlijke pizza’s te maken, onder het genot van “pizzamuziek”. De oventijd die nodig is voor de pizza, wordt ook goed gebruikt. Er wordt een compleet dansje bedacht voor het presenteren van de pizza’s. Het publiek zit klaar en er volgt een dans formidable! De pizza’s zelf zijn ook bijzonder goed gelukt! ?Later die avond begint de kampdoop voor de RSV’ers die voor het eerst meegaan op kamp. Anouk vertelt een griezelverhaal ter introductie en er is een route uitgezet met schijnende stenen. Elk koppel moet samenwerken als kruiwagen met een blinde bestuurder. Tijdens de tocht wordt de kennis van het Engelse volkslied (God save the Queen) getest door Suzanne, moeten er doordenkers van Benjamin worden opgelost (Which room in the forest has no windows and no door?), liggen ze in de knoop met Jochems yoga-puzzels, is er een blindproeverij van tonijn en ‘canned English breakfast’, om heel zen te eindigen met sorteren van fruithagel. Tijd om te gaan slapen? Ja, maar eerst een nachtelijk themamoment (niet zo gillen Maaike, denk aan de buren) en nog wat dobbelen voor de Bug.

At a different time?
We find a polaroid with a laptop on it under a pile of cupcakes. It says ”What are the clues?” If we look closer and use a mobile phone to enhance the picture we see a dvd “.. ento”. Joeri heard about the movie Memento, so maybe we should watch it. We try to wrap our heads around this movie (we have relevant diner that day), because it goes backwards and forwards at the same time. A guy lost his ability to remember new things and try to figure out the situations he’s in by making polaroid’s and tattooing important stuff. Maybe we forgot how we ended up at the London Eye and we apparently left clues for ourselves to figure out. Lets pin our clues on a board.

Dinsdag 11 juli

De buitenslapers hebben het droog gehouden en er zijn geen klachten geweest. Even douchen om de lucht van gisteren weg te krijgen en dan starten we met een echt Engels ontbijt. Er zijn eieren, bacon, witte bonnen in tomaten saus en champignons gehaald en er is nog thee over van de activiteit van Anouk gister. De toast is perfect en het Engelse weer maakt het plaatje helemaal af. Genieten van scrambled eggs! Het weer houdt aan dus we kunnen nog een dagje rustig aan doen. We spelen wat spelletjes (the battle for Europe, never forget, Martijn!) voor we met het thema aan de slag gaan. Het is even droog, dus we kunnen aan de slag met het spel van Benjamin en Stef. Als we naar buiten gaan, ligt Stef (Mr Black?) dood op het grasveld. In koppeltjes wordt er levend Cluedo gespeeld. Isabeau en Robin moeten vandaag zeker een lot kopen (of op zijn Engels gokken op de paardenrennen), want ze raden in één keer de juiste combinatie. De tweede ronde duurt langer, maar de Bug is goed bezig, want dit keer winnen Koen en Michael. Helemaal niet belangrijk natuurlijk, maar toch De meeste boodschappen waren maandag dus al gehaald, maar Wouter heeft een winkel gevonden voor de gesneuvelde snaar. Het vaste fourageteam wordt naast Wouter dit keer aangevuld door het duo Benjamin en Stef. Stef heeft maar één doel: Schweppes! Hij zit tenslotte al een hele dag zonder. Guitar Guitar is indrukwekkend groot, met hele zalen met gitaren. Een nieuw setje snaren en Schotse gitaarband rijker verlaat Michael de winkel. Helaas voor Stef is ook Epsom Schweppes-vrij. Tijdens de film: Ghost in the shell, wordt het water opgezet, zodat we daarna snel konden eten. Benjamin helpt de kookstaf met de heerlijke Curry. ?In verschillende groepjes worden spelletjes gespeeld, waaronder ook de laatste rage: Beverbende. Het wordt nog gezelliger als de lichten uitgaan en de weerwolven van Boidier Hurst tevoorschijn komen. Vooral het laatste potje is hilarisch. Na een winterslaap van drie potjes wordt Wouter wakker en besluit zich verkiesbaar te stellen als burgemeester. Dat is niet zonder gevaar, want de voorgaande burgemeesters hielden het gemiddeld 1 dag levend uit. Wouter geeft een mooie speech: “,omdat het kan” en daarmee is het lot van de burgers verzegeld. Gijs begint nu toch wel te twijfelen nadat hij op aanraden van Wouter al twee keer een burger heeft vermoord. Wouter geeft daarop een lesje eigen verantwoordelijkheid: “Je maakt altijd je eigen keuzes, daar kan je mij niet voor verantwoordelijk houden.”. Hilariteit en maatschappijleer in één. Na dit laatste potje gaan de oogjes ook echt dicht, uiteindelijk. Of toch nog een keertje mexxen na het evalueren?

At a quite similar time
?Beside the clues we found earlier and put up on the board, we find two new clues. One is another polaroid picture of the laptop, but this one says: Firefox. Rolled up in the gun shelf is a paper with xx.xx’s and other scribblings. What can me get out of these clues? We figure out that the last clue is probably a coordinate. Maybe we can use Firefox to fill in the xx’s. Opening Firefox shows a tab which says X1 and two other tabs with X2 and X3. The group is trying to crack the code. It’s not easy. Gijs wanders in and says: “It’s the start time of the videos”. “We all know that!”, but still it takes up a considerable time before it’s clear what to do exactly with the times. The coordinates in this area start with 51.2, and the first video starts at 5.12 so after a while the X coordinate is found. When someone opens the second Firefox screen it shows 3 tabs with Y1, Y2 and Y3. The group now has no problems finding the y coordinate. It points to a viewpoint nearby. We’ll check it tomorrow.

Maandag 10 juli

We worden voor het eerst wakker op het clubhuis “The Manly Building” op campsite Boidier Hurst. Naast een prachtig terrein heeft het ook meer te bieden, vooral Isabeau mag niet klagen. Gisteravond was alles awesome, maar of je gistermiddag teveel M&M’s hebt gezien of teveel Miles, vandaag is een rustdagje wel even lekker. Het blijft natuurlijk wel een RSV kamp. We moeten vandaag zelf ons ontbijt verzorgen, dus de pakken hagelslag uit Nederland worden tevoorschijn getoverd. Nog wat brood en hartig beleg zou fijn zijn. Anouk en Jochem gaan met Isabeau en Michael mee boodschappen doen. Dat betekent eerst een supermarkt zoeken in Dorking. Na een kleine rondrit door Dorking rijden we tegen de Aldi aan. Dat wordt goedkoop boodschappen doen deze week. Het zonnetje schijnt, op het kampterrein komen de hangmatten en lamzakken te voorschijn, maar we hebben toch wel trek! De ingrediënten voor de wraps zijn snel gevonden, maar Nasikruiden en satésaus? Nergens te vinden. Indonesisch eten is buiten Nederland misschien toch wat minder vanzelfsprekend. We zoeken dus het verkeerde koloniale eten, dit wordt dan al snel een Indiase Curry. In Engeland is er wel gewoon ijskoffie te krijgen in de supermarkt, na vorig kamp is dat wel vaste prik. Er is alleen geen Schweppes. Anouk heeft wel alles gekocht wat ze nodig had voor een Engelse traditie: High Tea. Het ontbijt dat een lunch werd gaat er daarna lekker in. We hebben vriendelijk bezoek dat ons nieuwsgierig in de gaten houdt: eekhoorntjes. Voor het echte Disney-effect van dit prachtige terrein. Robin en Koen gaan op zoek naar een plek om te zwemmen. Stef, Joeri en Michael gaan ook mee zodra ze horen dat het een barre tocht zal worden. Koen heeft een meertje gevonden op een half uur hemelsbreed. Robin is mister hemelsbreed en wijst ons de “weg”. De route wordt zeker zeer avontuurlijk. Al doende komen we bij een klein idyllisch meertje uit. Er zwemmen grote kapers en verder op vinden we een bootje, visvoer en een schommel. Het bootje werkt nog prima, maar dit lijkt toch meer een privémeertje. De gun shell die we vinden is het signaal om weer te gaan. We hebben nog drie kwartier om op tijd terug te zijn bij de High-Tea van Anouk. De terugweg wordt ook echt een barre tocht, aangezien we niet meer precies de terugweg weten. Op het gevoel komen we aardig uit, maar niet voordat we wat dichte begroeiing hadden doorgestoken. Joeri maakt zijn wedergeboorte uit de bosjes. Stef vindt het helemaal geweldig, die kan later zo mee met de AOT. Zoals ingeschat komen we 10 minuten later aan bij de High Tea. De tafel is gedekt met heerlijke koekjes, cupcakes, chocolaatjes en verschillende soorten thee. Anouk geeft een Engelse presentatie over de High Tea als een echte Engelse gastvrouw. Geen Engelse High Tea is compleet zonder heerlijke scones (of was het toch scotch) met lemon curd. We vinden ondertussen nog een radiozender die ons doet denken aan de zaterdagavond in Londen. Met de boost aan voeding- en zoetstoffen zijn we klaar voor een heftig themamoment waar we al onze aandacht bij nodig hebben. De Bug verzorgt de wraps voor het avondeten. Tijdens het kampvuur ontstaat spontaan het Schweppeskamplied. Er is een andere groep dus we moeten op tijd stil zijn. De enige gitaar verandert halverwege in een vijfsnarige gitaar dus dat helpt. Vanavond kan er ook in de hangmatten geslapen worden, daar ga je toch voor op kamp. Hopelijk worden de buren niet wakker. Nighty Night!

At a different time
?While we enjoy a beautiful view on the valley during our hike, we receive our postcards back we send earlier. Robin and Koen got them back from the mailman. They missed stamps so they couldn’t be send. No one remembered writing their cards, but it was definitely wat everyone would want to write home about. After reading them out loud, we soon discovered we give ourselves a clue: it had something to do with 6.

Zondag 9 juli

We zijn op tijd opgestaan voor het ontbijt en om op tijd uit te checken. Na alle hoogtepunten in Londen van gisteren hebben we toch nog niet onze hele checklijst gehad. Er gaan zelfs stemmen op om de hoogtepunten van gister avond opnieuw te bezoeken. Dat wordt een druk programma. Koen vind het jammer dat we al na een nacht weggaan. Zijn slaapplek was one-of-a-kind. Ook de aankleding van het “dakterras” was bijzonder We hebben een Engels ontbijt met toast, maar nog zonder scrambled eggs, maar dat zal later zeker nog goed komen. Joeri gaat verder met observeren.?We proberen het gewoon nog een keer met de Rowans en Sherpa’s die zichzelf naar de belangrijkste bezienswaardigheden brengen. Al die jaren routetechnieken zullen toch niet voor niets zijn geweest. ?Dit keer komen we zonder de drukte van gister snel bij Trafalgar Square. Onderweg zien we wat vergane trots met glitter in de portieken slapen. Op het pleintje staat een levensechte Rolling Stones coverband te spelen; jammer dat we verder moeten. We kijken nog even bij een hardloopwedstrijd. Respect voor de lopers, want het is al goed warm, zeker voor Engelse begrippen. Op weg naar Buckingham Palace worden we getrakteerd op de wisseling van de paardenwachters. Indrukwekkend om te zien. We mogen ook nog op de foto met de politie, want die pet staat ons allemaal, Martijn :) We vinden een mooie plek om de wisseling van wacht te bekijken. Een half uur voor tijd is er al van alles te zien. Met het warme weer is een half uur te lang voor de spanningsboog, dus vlak voor de daadwerkelijke wisseling gaan we toch verder. Bij Mark & Spencer worden broodjes, broeken, kaarten, drinken, lemon curd en wat niet al gehaald. Tijdens de lunch wordt de route uitgezet. We gaan met z’n allen naar Westminister Abby, de Big Ben en de London Eye, maar daarna splitsen we misschien op. Wouter heeft de Boerhaavegroepvlag mee, dus dat levert mooie plaatjes op van de groep met de vlag. Westminister Abby komt er wat minder van af, maar dat is bijzaak. Er kunnen lekker toeristische foto’s en selfie’s worden gemaakt bij de Big Ben. Ook voor de oud Bug (Marijke en Maarten) is een mooie foto gemaakt. Zo worden in Londen de instragram streaks nog wel volgehouden, maar later het kamp zullen er vele sneuvelen. Bij de London Eye hebben we weer even rust, met een themamomentje en wat drinken. Koen doet nog een bottle flip en dab voor Sander Ottolini en dan kunnen we weer gaan. Jochem, Martijn en Benjamin gaan die middag langs bij de M&M store, de Harry Potter shop en de game shop. Dit onder begeleiding van Robin, en Koen, die later nog zal twijfelen over de aankoop van een mooie Sponge Bo(b)xer. Anouk, Joeri, Stef, Susanne, Maaike, Gijs en Estelle volgen via een omweg langs het Imperial War museum (zeer indrukwekkend, konden we maar langer blijven) een route langs de Thames, voor de bezienswaardigheden. Maaike en Wouter ondergaan nog de Underground experience. Anouk blijkt een moderne-kunstliefhebber te zijn. Voor het Tate museum is geen tijd, maar gelukkig is er buiten ook nog voldoende te zien. Vlak voor de Tower Bridge is het tijd voor wat verkoeling, met een heerlijke verfrissende cocktail. Stef is gelijk verslaafd en wil een nieuwe bestellen. Aangezien we op tijd terug moeten zijn en de dame voor Stef een oneindige bestelling had gedaan, vragen we de ingrediënten op: ijsklonten en Schweppes Lemonade. Via de Tower Bridge, Tower of London en the Bank of England lopen we naar Eddy’s Fish & Chips. Met de trek zat het wel goed na 26 kilometer lopen die dag. Na de Fish and Chips (of Kebab!) worden er nog souvenirtjes gekocht en tot Stefs vreugde verkopen ze daar ook: Schweppes! Zijn dag kan niet meer stuk.?We verlaten Londen met de auto of trein op weg naar: campsite Boidier Hurst. Daar aangekomen vinden we een briefje voor de Dutch Scouts. Thomas heet ons tien minuten later welkom. Van alle beheerders die we hebben meegemaakt is dit makkelijk de meest ontspannen beheerder ooit. We voelen ons meteen meer dan welkom. Naast het clubhuis staat een toilet en douche gebouw met gescheiden ruimtes voor mannen, vrouwen, leiders en kinderen. Isabeau heeft hiermee een privéruimte tot haar beschikking. We voelen ons snel thuis en claimen het centrale recreatieveld door de Europese vlag te hijsen. De matjes en slaapzakken worden uitgerold en er kan er nog precies een ontspannen filmpje gekeken worden. De hele film uitkijken is niet iedereen gelukt, maar toch: everything is awesome! De Rowans en Sherpa’s kletsen nog gezellig door tot diep in de nacht.

At a different time?
The clue board is getting pretty full. We have a map of the campsite, a note with time and views crossed out and comments still open. A polaroid with cards which says: “De kaarten zijn alvast…” The cards we received back yesterday are also up on the board. Next to the pictures taken for the mission briefing, is a polaroid with the Bug and it says: “Who can we trust?”. Some Explorers were already making good connections to solve the riddle. The cards al had something to do with six. The campsite has a field 6, so that location probably is important. The polaraid with the cards points to the word: “geschud”. After using the start time for the Youtube video we now may have to look at the comments of those videos. In the comments of the different tabs are words which tell us to use the first letters of the codenames. We have to find three words. Some of the codenames are in green and some in blue. So maybe they spell two different words. The first word is easily found: not. If we translate “geschud” to English we get shaken. So we found not shaken. We still have 7 letters left: edritsr. We are very close, but it takes a 007 (song) to figure it out. Finally Joeri and Stef both know the words: Shaken not stirred. But we still don’t know who we can trust…. Wouter should help us out.

Zaterdag 8 juli

Het is nog vroeg, maar bijna iedereen staat fris en fruitig aan de start van een mooie week. De bagage past zoals getest makkelijk en her en der worden er al extra materialen meegenomen, zoals vlaggen, spelletjes, speakers en dergelijke. Naast lekkere hapjes gaan er ook kussens mee in de auto. 7:10 verzamelen en 7:30 vertrekken is toch wel vroeg voor een vrije dag. Martijn komt ons uitzwaaien. Heel tof, want de treingangers hoeven pas ‘s middags te vertrekken. Als de navigatie voor alle auto’s is ingesteld en nog een laatste check is gedaan of ieders spullen in de auto’s zijn beland vertrekken we richting Duinkerke. Met een lekker zonnetje, goede muziek en goed gezelschap is het heerlijk autorijden. De wegen zijn niet druk, dus we komen ook ruim op tijd aan bij de Ferry. Jochem voelde zich al niet helemaal lekker van te voren, dus die had een zware reis. Hij weerstond het zo waardig mogelijk: Keep calm and carry on. De helling van meer dan 20% graden om op de Ferry te komen, was meteen een goede test voor de auto’s. Op de boot wordt na een kleine stop in de gameroom snel gezocht naar het buitendek. Buiten kijken we naar de kwallen, tot de boot gaat varen en er Titanic foto’s gemaakt kunnen worden. Vanuit Voorhout vertrekken Benjamin, Martijn en Koen ondertussen met de trein. Na een ruim uurtje varen komen de witte krijtrotsen van Dover in zicht, toch wel een bijzondere ervaring. We genieten nog even van het uitzicht voor we weer in de auto stappen. Nu gaat het Engelse avontuur echt beginnen. We rijden links over de prachtige kliffen van Zuid-Engeland. Als snel voelt het normaal aan, alleen die vrachtwagens die rijden daar niet op de langzaamste strook zoals in Nederland. Het zonnetje schijnt flink dus de airco gaat aan, of bij een klassiekere auto gaan de ramen open. Rond zeven uur (Engelse tijd) komen we in Londen aan bij ons hostel. Daar hebben we een 15 persoonskamer, dus we slapen gezellig bij elkaar vanavond. We eten vandaag pasta die we in het hostel gaan klaar maken. De RSV had studentikoos ingekocht, dus Isabeau en Michael gaan nog even groente foerageren bij de lokale supermarkt. Robin helpt daarna ook met het bereiden en al snel zitten we te smullen van de heerlijke pasta. We verkennen al een beetje de omgeving en maken leuke foto’s bij een Londense telefooncel. Onze rode uniformen matchen goed bij de telefooncellen, dubbeldekkers en het logo voor de ondergrondse. Robin weet dat mooi vast te leggen. De Rowans en Sherpa’s mogen zelf de route bepalen, dat eindigt in een hoop heen en weer lopen over dezelfde straat op zoek naar een Starbucks. Dat was nummer 1 op de checklist van de RSV, dus de Bug loopt er braaf achteraan. Gelukkig blijven we cirkeltjes rond het hostel lopen, want de treingangers kunnen ook elk moment arriveren. En ja hoor! Net als we iets gerichter richting Kings Cross lopen, komen we ze tegen. We spreken af bij Kings Cross, zodat Koen, Benjamin en Martijn nog hun spullen kunnen afgooien in het hostel. In het station wordt de Starbucks gevonden en kunnen de RSV’ers oefenen op hun Engels. Voor de barista is de naam Gijs moeilijker, dan het bestellen in Engels voor Gijs zelf (Wipped cream on top? Hé, mijn naam?).?Nummer 2 op de afvinklijst was de Harry Potter winkel bij platform 9 ¾ . Als echte Nederlanders is het “kijken, kijken, niet kopen”. Maar misschien kopen we morgen nog wel wat! Wat? Morgen weer langs gaan? Wouter maakt van iedereen een gave Harry Potter foto als ook de treingangers aankomen. We zijn compleet! We hebben nog anderhalf uur voor het hostel dichtgaat, dus waar gaan we heen? Geen idee! Het voorstel is om in het donker Piccalilly Circus te bezoeken. Het is aardig druk als we die richting oplopen. We zien veel glitter en glamour, aangezien het die dag ook de Gay Pride is op Trafalgar Square. De extravagante geklede mensen die we tegenkomen zijn een bezienswaardigheid op zichzelf. Bij Piccalilly Circus aangekomen blijken de grote schermen in verbouwing te zijn. Dat valt een beetje tegen, maar gelukkig is er nog genoeg te bewonderen op de weg terug. Joeri kijkt dan ook zijn ogen uit. We proberen zachtjes te zijn in hostel, het is ten slotte al laat. Dan kruipen we onze stapelbedden in en brengt Koen intiem de nacht door met een grote verwarmingsbuis. Morgen weer een mooie dag voor de boeg!

At a different time
?We have to find out who we can trust. Wouter knows how the RSV can figure it out. One of the other leaders is speaking the truth and one has the pins needed for opening our safe. We go to field 6 to find out. Koen has a picture which says: I have the pins. Robin’s picture says: No one else has the pins. Isabeau’s picture says: Robin has the pins. Michael’s picture says: I don’t have the pins. That’s a tough nut to crack. The group is getting closer as Benjamin solves the puzzle. Michael is telling the truth. That means he doesn’t have the pins. Everyone else is lying, that means that Koen and Robin don’t have the pins, but that some else should have it. That leaves out Isabeau. We now know we can trust Michael and that Isabeau has the pins. Now we have to get the coloured pins from Isabeau to the safe . Suddenly the RSV are surprised by the scary men. Screams fill the night. The safe has a two-way identification. First the coloured pins need to be put in the right order in just ten attempts. The group is confused as they need the find the right pin for the last position. Benjamin is on a roll and he suggests to take a risk at the ninth attempt and he leaves the last position open. They are trough! They now have three attempts at the password. The first attempt: Schweppes! The safe won’t open, two attempts left. The group put their heads together and come up with: Shaken not stirred. The safe opens.. What do we find? Schweppes! The circle is round. Everyone is ecstatic and proudly we return home… We can enjoy the Schweppes tomorrow.

Proloog/Epiloog

Aan het eind van het verslag komen we nu terug bij het begin van dit gave avontuur. Er is door iedereen hard gewerkt om dit unieke kamp voor elkaar te boxen. De Boerhaavegroep en mensen er om zijn aangenaam verrast door de manier waarop de RSV zelf zijn klussen heeft geregeld, echt top! ?Deze groep mag trots op zichzelf zijn. Hopelijk hebben ze ook geleerd dat extra moeite ook een extra mooi kamp oplevert. Iedereen die bijdrage heeft geleverd, bedankt! In het bijzonder: Bas Versluijs, Idris en Michelle Laroo voor het uitlenen van hun auto. Ouders nog bedankt voor het vertrouwen.

Vertaling themaverhaal:

De RSV vindt in Londen een polaroid met een groepsfoto voor de Londen Eye. …Hé? ….Dat kunnen we ons niet herinneren.. …We staan er toch echt op … en Robin ziet er trouwens goed uit…Wat moeten we hier nou weer mee? We zijn naar de Londen Eye om op onze stappen terug te keren en om te zien of we daar wat wijzer worden. Bij de Londen Eye vinden we een envelop: Mission Briefing. In de envelop zitten polaroids van alle Rowans en Sherpa’s met een codenaam; the Stunt pilot (Stef), the Trainee (Gijs), Intelligence Officer (Martijn), Resisténce roure (Anouk), Rebellion princes (Susanne), Executive uk spies (Estelle), Drone engineer (Benjamin), Nurse practitioner (Maaike), the Observer (Joeri) and the Treasurer (Jochem). Leuk, maar hier worden we niet wijzer van.

We vinden een polaroidfoto van een laptop met “What are the clues?” erop geschreven. Van dichtbij met behulp van een vergrote mobiele-telefoonfoto zien we een dvd “..mento”. Joeri heeft wel eens gehoord van de film Memento, misschien moeten we die dan maar gaan kijken. We proberen de film te volgen, want hij loopt achteruit en soms juist weer vooruit. Een vent heeft het vermogen verloren om nieuwe dingen te onthouden. Hij probeert de situaties waar in zit te begrijpen door polaroids te maken en belangrijke zaken te tatoeëren. Blijkbaar zijn wij vergeten hoe we bij het London Eye terecht zijn gekomen en hebben we hints achtergelaten om op te lossen.

Naast de aanwijzingen die we eerder op het bord hebben geprikt, vinden we twee nieuwe hints. Een tweede polaroidfoto van een laptop, maar op deze staat: Firefox. Opgerold in de kogelhuls is een papiertje met xx.xx-en andere krabbels. Wat kan we hier mee? We ontdekken dat de laatste aanwijzing waarschijnlijk een coördinaat is. Misschien kunnen we Firefox gebruiken om de kruisjes in te vullen. Als we Firefox openen zijn we een tabblad met X1 en twee andere tabbladen met X2 en X3. De groep probeert de code te kraken, maar dat is niet gemakkelijk. Gijs komt binnenlopen en zegt: “Het is de starttijd van de video’s”. “Dat weten we al!”, maar toch duurt het nog wel even voordat het duidelijk is wat er precies gedaan moet worden met de begintijden. De coördinaten in dit gebied beginnen met 51.2, en de eerste video start op 5.12, dus na een poosje is het X coördinaat gevonden. Als dan ook het tweede Firefoxscherm wordt geopend, zien we daar drie tabbladen met Y1, Y2 en Y3. De groep heeft nu weinig problemen met het vinden van het Y coördinaat. Het wijst naar een uitzichtpunt dichtbij. We gaan morgen wel kijken.?

Terwijl we genieten van een wonderschoon uitzicht op de vallei tijdens onze wandeltocht ontvangen we postkaarten terug die we eerder hebben verzonden. Robin en Koen kregen ze terug van de postbode. Er zaten geen postzegels op, dus ze konden niet verzonden worden. Niemand herinnert zich het schrijven van de kaarten, maar het was absoluut wat ze graag naar huis willen schrijven. Na het hardop voorlezen, ontdekken we al snel dat we ons zelf een aanwijzing hebben willen geven: het heeft iets te doen met 6. ?

The clue board is getting pretty full. We have a map of the campsite, a note with time and views crossed out and comments still open. A polaroid with cards which says: “De kaarten zijn alvast…” The cards we received back yesterday are also up on the board. Next to the pictures taken for the mission briefing, is a polaroid with the Bug and it says: “Who can we trust?”. Some Explorers were already making good connections to solve the riddle. The cards al had something to do with six. The campsite has a field 6, so that location probably is important. The polaraid with the cards points to the word: “geschud”. After using the start time for the Youtube video we now may have to look at the comments of those videos. In the comments of the different tabs are words which tell us to use the first letters of the codenames. We have to find three words. Some of the codenames are in green and some in blue. So maybe they spell two different words. The first word is easily found: not. If we translate “geschud” to English we get shaken. So we found not shaken. We still have 7 letters left: edritsr. We are very close, but it takes a 007 (song) to figure it out. Finally Joeri and Stef both know the words: Shaken not stirred. But we still don’t know who we can trust…. Wouter should help us out.

Geschreven door Edwin Koster op Sunday July 30, 2017

Permalink - Category: Algemeen

« Padvindsters zijn met "Holly in de Woods" tijdens zomerkamp - Overvliegen als tweede opkomst »