Vrijdagavond 6 maart, 18:00 uur
De leiding is er al helemaal klaar voor en de eerste bevers druppelen al langzaam binnen, op de voet gevolgd door hun bepakt en bezakte papa of mama. Alle 14 bevers zijn mee op het kamp, en dat terwijl het voor velen de allereerste keer een nachtje weg is zonder pap of mam! De leiding heeft dan ook hard hun best gedaan om iedereen zo enthousiast mogelijk te krijgen, maar zonder de hulp van de ervaren bevers(ouders) had het nooit gelukt om iedereen mee te krijgen.
Nadat iedereen een mooi plekje had gevonden in het slaaplokaal, de laatste kusjes aan pap en mam werden uitgedeeld en de leiding de laatste succeswensen in ontvangst had genomen was het inmiddels al 18:30 uur, en dat betekend: patatjes! Met een heerlijke snack erbij natuurlijk. En waar je thuis van een bord en met mes en vork eet, doen we dat hier op scouting lekker niet. Neee, dat doen we gewoon bourgondisch van een tafel bedekt met aluminiumfolie, dat scheelt afwassen en het is nog leuk ook. Tegen het einde van het diner waren we allemaal nog even stil zodat Guus nog even het een en ander kon vertellen over het weekend.
Maar wie is dat nou! Een meneer die in een net pak met een stropdas en een grote cheque onder zijn armen komt het lokaal binnenlopen en vraagt of hij bij de Scouting Boerhaavegroep is. "Jaha, dat bent u meneer" zeiden wij. "Ah, dat is mooi" begon de meneer die zich voorstelde als IJsbrand. "Ik ben hier namens Scouting Nederland en jullie hebben een prijs gewonnen in de grote beverloterij" ging IJsbrand verder. En wat bleek! We hadden de grote ijs-prijs gewonnen! Een grote cheque kregen wij overhandigt en hiermee konden wij bij een willekeurige ijssalon een ijsje halen. Alle bevers en natuurlijk ook de beverleiding waren hartstikke blij. Deze konden wij mooi zaterdag gaan verzilveren.
De cheque kreeg een mooie plek in het slaapvertrek van de bevers, zo konden ze er goed naar kijken en alvast gaan bedenken welke smaken ze allemaal zouden nemen.
Toen IJsbrand weer weg was en de laatste spullen van het eten waren opgeruimd was het tijd voor een spelletje. Hup de jassen aan en naar buiten, waar wij op het voetbalveld nog even lekker onze energie kwijt konden. Toen iedereen uitgeraasd was was het tijd voor even rustig een film kijken voordat het bedtijd was.
Maar...maar...wat is dat?!? Het raam staat open? De lichten zijn uit? Het hek is open? Ohnee!! Er is ingebroken! Snel kijken binnen....wat een troep! Allemaal krukken om en over de vloer verspreid...maar het ergste: DE IJSPRIJS IS WEG!!!
Hoe kon dit nou gebeuren? Al snel werden er aanwijzingen gevonden. Zo stond er onder het raam nog een schoen en halverwege het lokaal lag een handschoen. En op de plek van de cheque lag een briefje, een te-doen lijstje.
Op dat briefje stond wat de boeven nog moesten doen: de rest van het geld ophalen en de rommel opruimen. Er stond zelfs een tijd bij: om 11:00 uur zouden ze terugkomen voor de rest van het geld. Ohnee!!! Ze komen nog terug.
Gelukkig waren er al een paar fanatieke bevers die wel raad wisten met de dieven van hun ijsprijs...maar de leiding had toch een beter idee. "Zullen we anders een detective-bureau inschakelen? Die hebben hier vast meer ervaring mee dan wij denk ik," zei Bas. Daar was de rest van de leiding het wel mee eens en zo gezegd zo gedaan. Een telefoontje en 5 minuten later en er stonden 2 detectives voor de deur. Je herkende ze al snel aan hun zwarte jas, zonnebril en een walkie-talkie.
Nadat zij zich hadden voor gesteld, Denise en Derk, gingen ze snel aan de slag met de aanwijzingen. Al snel werd er geconcludeerd dat het om niet al te snuggere boeven ging. "Wie laat er nou zo veel bewijsmateriaal achter?!" riep Derk.
Denise merkte op dat het misschien wel verstandig is om versterking in te schakelen, we wisten immers niet met hoeveel ze waren. Omdat alle versterkingen op vakantie waren of met griep op bed lagen hadden we toch wel een uitdaging. Toen riep Derk dat het misschien een goed idee was om de bevers een spoedcursus detective te geven en ze detective-voor-1-weekend te maken. Dat vonden wij allemaal ook een uitstekend idee.
En zo werden de detective penningen gehaald en kon iedereen een mooie badge maken zodat iedereen kon zien dat zij detectives waren. Maarja, als we hier natuurlijk met z'n allen in het lokaal gaan staan zullen die boeven nooit komen. En als ze ons buiten zien spelen op het gras zullen ze ook niet komen omdat het veel te druk is. "We moeten ons vermommen," zei een van de bevers. En daar waren Derk en Denise het wel mee eens, die hadden gelukkig nog een goed idee. Een truc zo oud als de weg naar Rome, maar waar de iedere boef nog steeds intrapt: De krantlees-truc.
"Als je 2 gaten in een krant knipt zodat je er doorheen kan kijken, dan lijkt het voor de boeven net of je de krant leest maar stiekem houd je ze in de gaten," legt Denise uit.
Zo gezegd, zo gedaan. Iedereen was er klaar voor om de boeven in de kraag te vatten. Nog snel werd er uitgelegd hoe je met elkaar kon praten zonder op te vallen, 2 blikken met een draadje ertussen, en onze eigen walkie-talkie was klaar. Laat die boeven maar komen!
Toen iedereen zijn spullen had klaargelegd voor de film vroeg iedereen zich natuurlijk af welke film het zou zijn. Nou, hoe toepasselijk is het als we een film gaan kijken over iemand die ook politieagent wilt worden: Zootropolis werd het. Tussendoor nog een chipje, popcorn en wat drinken en toen was het bedtijd. Iedereen tandjes poetsen en naar bed, goed uitrusten voor de spannende dag die ons morgen te wachten staat.
Zaterdagochtend 07:00 uur, de eerste bevers dwalen al door het lokaal en langzaamaan wordt de leiding ook wakker, Anouk en Benjamin snelden naar de keuken want voor het ontbijt stond pannenkoeken op het programma! Toen alle bevers wakker waren, aangekleed en wel mochten ze nog snel even de film afkijken. Zo kon de leiding het ontbijt klaarzetten en de eerste dingen al opruimen.
Toen de film klaar was, de koks een applaus voor pannenkoeken gehad hadden en de ontbijtspullen weer waren opgeruimd begon de deadline van 11:00 uur toch wel erg dichtbij.
Toen tijdens een spelletje buiten ineens Derk en Denise weer langskwamen om ons te assisteren bij de arrestatie waren er toch wel gespannen gezichtjes bij de bevers te zien. Maar toen ze snel hun badge omdeden en hun krant erbij pakte was iedereen toch erg zelfverzekerd dat we die boeven ging pakken.
10:58: Daar zit iedereen....klaar op hun afgesproken plek, klaar om de ijsprijs terug te krijgen.
11:00: Wie zijn dat....2 mensen met een masker, 1tje mist een schoen, de ander een handschoen....HET ZIJN ZE! De boeven, precies op tijd, kwamen zo ons terrein oplopen. Totaal niet in de gaten dat ze van alle kanten gezien werden door onze bevers die "de krant aan het lezen waren" liepen ze zo naar binnen. Alle bevers volgden de boeven naar binnen. En eenmaal binnen pakten we ze op heterdaad!
"Zo...stelletje schavuiten," riep Derk. "Ja! leg dat maar is uit, waar is die ijsprijs!" vervolgde Denise. Al snel bekenden de boeven dat ze het gedaan hadden, maar omdat de cheque erg zwaar was hadden ze hem verstopt om hem een dag later op te halen met een auto. Ze hadden hem verstopt in de bezemkast, en ja hoor! Daar was ie weer, onze geliefde ijsprijs.
Omdat de boeven toch wel erg veel spijt bleken te hebben, en omdat ze eerlijk hadden gezegd waar de prijs lag, waren we het er eigenlijk wel over eens dat de boeven konden gaan. Maar dan moesten ze wel beloven het noooit meer te doen!
Alles weer in orde. De ijsprijs was terug, de rommel was opgeruimd, Derk en Denise hebben we heel hartelijk bedankt voor hun hulp en iedereen was weer tot rust gekomen na deze hectische ochtend.
Tijd voor wat ontspanning in het heerlijke zonnetje, tijd voor de speeltuin in Oosthout. Lekker in het gras liggen, lekker banjeren over de eilandjes en in het water! Heerlijk even tot rust komen.
Om 12:00uur was het dan toch echt tijd om de ijsprijs te gaan verzilveren. Huphup, snel naar de IJsmeulen op de Herenstraat! Eenmaal aangekomen mocht iedereen een heerlijk ijsje uitzoeken.
Twee bolletjes op een hoorntje of in een bakje! Wat een feest! Van smurfenijs tot chocoladeijs. En van aardbeien tot oreo-ijs. Alle smaken kwamen aan bod en iedereen had een grote lach op zijn gezicht.
13:00 uur: En dan is toch wel het moment daar waarvan je wist dat het ging komen...het einde. Al het ijs was op, iedereen was moe maar voldaan, alle spullen waren opgeruimd. En dan zijn daar papa en mama weer!
Na alle high-fives, het inladen van de spullen en de tot-volgende-weekjes kijken wij terug op een fantastisch weekendkamp met de bevers!
Op naar het volgende kamp!
Kijk voor de foto's op onze fotosite!