Maandag trotseerden de dames een fikse regenbui op weg naar Eindhoven, waar ze hun snoepvoorraad konden aanvullen, kaarten konden kopen om naar het thuisfront te sturen en inkopen konden doen voor de avondmaaltijd, die ze die avond zelf onder begeleiding van de inboorling op het kampvuur klaarmaakten.
Dinsdag was het hikedag. Het was niet een standaardhike met bolletje-pijltje-, kruispunt- en strippenkaartroutes, maar helemaal met gps. Het was een oefening voor de uiteindelijke jacht op de schat, want aan het eind van de route vonden de padvindsters een geocache met wat spulletjes en snoep die ze konden ruilen voor hun zelf meegebrachte kleinigheidjes.
De volgende dag werd helaas een van de padvindsters opgehaald door haar moeder. De rest ging met de inboorling mee naar het openluchtmuseum van Eindhoven. Daar lieten de meiden zich om beurten vastzetten in de schandpaal en speelden ze middeleeuwse spelletjes op een plein en in een herberg waar ze ook nog eens lekkere koekjes kregen van een middeleeuwse bebaarde en besnorde meneer. Na de rondleiding door een man uit de prehistorie, kregen ze van hem ook een cursusje vuur maken met vuursteen en vuurslag. Dat was toch wel moeilijker dan het leek als het werd voorgedaan...
Die avond was het tijd voor wat de leiding al voor het kamp wekelijks aan de padvindsters had beloofd: een warme douche in het bos dat tot dan toe niet meer luxe had geboden dan een kraan met koud water. Uren hebben de meiden besteed aan het vinden van genoeg hout om het kampvuur zo op te stoken dat het water uit de kraan, dat met een tuinslang en een koperen spiraal door het vuur werd geleid, een lekker douchetemperatuurtje had. Het hout sprokkelen bleek geen verspilde moeite te zijn geweest, want het was heerlijk!
Donderdag zijn de padvindsters via België naar Valkenswaard gefietst om te kanoën. Volgens de leiding was dat expres, zodat ze thuis konden zeggen dat ze in het buitenland waren geweest, maar de padvindsters twijfelden of de leiding niet gewoon de weg was kwijtgeraakt. Kanoën bleek ook niet voor iedereen een sport te zijn die je zomaar even doet. Hoewel: als je het hele parcours zigzaggend aflegt, doe je er wel twee keer zo lang over en heb je dus meer waar voor je geld! Bijna aan het einde begon het een beetje te spetteren, maar dat was voor geen van de padvindsters een reden om niet gewoon lekker een duik te nemen in de sloot. Ze hadden immers niet voor niets hun zwemkleren aangetrokken.
Na zo'n sportieve dag verdienden de padvindsters wel een frietje met, dat zelfs geserveerd werd op een bord met bestek en een servet erbij! De verdere terugweg regende dat het goot, maar omdat de dag met zonnig weer was begonnen, had iedereen zulke korte en dunne kleren aan, dat er niet zoveel kon natregenen.
's Nachts klaarde het gelukkig weer op, want het was tijd voor het nachtspel, waar door de padvindsters de hele week al met smart op werd gewacht. De burgemeester van Heeze kwam langs om te zeggen dat ze wel wilde helpen met het vinden van de schat, als de padvindsters maar genoeg geld wisten te verzamelen. Ze kregen een klein beetje zakgeld mee en daarmee konden ze bij de piraat, de surfbabe of de inboorling speelkaarten kopen. Een ander themafiguur betaalde veel geld voor een bepaalde speelkaart, dus door te kopen en te verkopen verdienden ze zoveel mogelijk geld. Alleen, tussen de themafiguren liepen gemeneriken rond die de speelkaarten afpakten als je niet uitkeek!
Vrijdag stond in het teken van opruimen. Urenlang sjouwden de padvindsters als sterke mannen de palen waarvan de eettafel en het schip gemaakt waren terug naar het palenhok. Alleen de palen die gebruikt waren voor de groepshangmat mochten blijven, want de laatste avond zouden de meiden, voor de derde keer alweer, buiten slapen, zodat de patrouilletenten al ingepakt konden worden. De nachtrust werd echter verstoord door de burgemeester die ineens kwam vertellen dat ze iets had gevonden in de archieven: een stuk papier met daarop wat getallen. De padvindsters herkenden het meteen als een deel van een coördinaat dat je in kunt voeren in een gps. Toen de inboorling ook zo'n papier bleek te hebben, was het coördinaat compleet. Het coördinaat leidde naar een schatkaart en de schatkaart leidde naar een kuil in de zandvlakte. Opeens herinnerden de meiden zich dat er die dag een kruis van denneappels in de kuil had gelegen, maar op de een of andere manier waren ze vergeten dat ze op zoek waren naar een schat. De schep werd erbij gehaald en binnen de kortste keren was de schatkist uitgegraven. En in de schatkist vonden ze waar ze de hele week al van droomden en over praatten: badges en naambandjes van het terrein!
